ΑΛΚΗ ΖΕΗ

Το τμήμα Ε΄2 συμμετέχει στο διαγωνισμό ανάγνωσης βιβλίων της Άλκης Ζέη.
Τα βιβλία που διαβάζουμε είναι:

1) Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου

Ο Πέτρος, ένα αγόρι εννιά χρονών, είναι πολύ λυπημένος γιατί πέθανε το τριζόνι του.  Η μεγάλη αδελφή του, η Αντιγόνη, θέλει να του δώσει το κουτί από το βραχιόλι της για να το θάψει.  Ο Πέτρος συλλογιέται να το χώσει στη χαραμάδα ενός δοκαριού.  Δεν πρόλαβε όμως.  Το άλλο πρωί τον ξύπνησε απότομα η μαμά του.  «Σήκω, να ‘σαι ντυμένος.  Έγινε πόλεμος!  Δεν ακούς τις σειρήνες;»  Ήταν 28 του Οκτώβρη του 1940.  Ο Πέτρος ξέρει τον πόλεμο μέσα από τα βιβλία του.  Τον μαγεύουν οι ήρωες, οι ασπίδες, τα ξίφη, οι νίκες.  Άραγε, έτσι να ‘ναι και στ’ αλήθεια;  Ο Πέτρος ζει τον πόλεμο, την κατοχή, την αντίσταση μαζί με τους γονείς του, την αδελφή του, τον παππού του και τη χελώνα του, το Θόδωρο.  Κι εμείς τον παρακολουθούμε στο μεγάλο του περίπατο μ’ όλες τις αληθινές του πια περιπέτειες, από τον Οκτώβρη του 1940 ως τον Οκτώβρη του 1944 που η Ελλάδα ελευθερώθηκε.

2) Κοντά στις ράγιες

Η δεκάχρονη Σάσα έχει χίλια δυο ερωτήματα που ζητάνε απάντηση, π.χ. πού πάνε οι μύγες το χειμώνα ή τι σημαίνει «τ’ αυτί της γης».  Η μαμά της και η Ντούνια, που δουλεύει χρόνια στο σπίτι τους, χάνουν την υπομονή τους να την ακούνε όλο να ρωτάει.  Ο Σουσάμης όμως –παρατσούκλι που έδωσε η ίδια στον μπαμπά της- την ακούει πάντα με προσοχή και της λύνει τις απορίες της ακόμα και για «τ’ αυτί της γης». 
Κι ακούμπησε ο Σπανός τ’ αυτί του στη γη κι άκουσε την περπατησιά του δράκου που ερχόταν από μακριά… «Τ’ αυτί της γης τον έσωσε.»  Έτσι λέει το παραμύθι, μα η ζωή στην προεπαναστατική Ρωσία, όπου ζει η Σάσα, δε μοιάζει καθόλου παραμύθι.  Σίγουρα όμως αν ακουμπούσε τ’ αυτί της στη γη θ’ άκουγε περπατησιές από πέρα, μακριά στην Πετρούπολη.  Περπατησιές από κάτι αλλιώτικο που ερχότανε, και η Σάσα, όσο μικρή κι αν είναι, το περιμένει με λαχτάρα και με μια μοναδική χαρά, που μόνο τα παιδιά μπορεί να έχουν.

3) Η μωβ ομπρέλα

Η Ελευθερία, ένα δεκάχρονο κορίτσι, ζει με τους γονείς της και τα δίδυμα μικρότερα αδέρφια της στο Μαρούσι.  Τότε, το τελευταίο καλοκαίρι πριν από τον πόλεμο του 1940.  Λιγοστά τα παιχνίδια τους: βόλοι, σβούρες, σκοινάκι, γιο-γιο, κι ένα ζευγάρι πατίνια με καρουλάκια που τους τα δάνειζε το ξένο παιδί από τη Γαλλία, που ήρθε να μείνει στο πάνω πάτωμα του σπιτιού τους κι έγινε ο αχώριστος φίλος τους.  Παίζουν όλοι μαζί και σκαρώνουν με τη φαντασία τους χίλιες δυο ιστορίες που μαγεύουν και τους ίδιους.  Και πόσα άλλα δε θα έκαναν και δε θα ονειρεύονταν αν δεν τους εμπόδιζαν οι μεγάλοι.  Οι μεγάλοι και τα παιδιά.  Δυο κόσμοι μακρινοί, σχεδόν απλησίαστοι.  Με τους δικούς τους νόμους και τις δικές τους αλήθειες ο καθένας.  Πώς λοιπόν να καταλάβουν οι μεγάλοι ότι μια μωβ ομπρέλα μπορεί να κάνει τη φαντασία των παιδιών να καλπάζει αχαλίνωτη;

Βιογραφία:

Η Άλκη Ζέη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1925, αλλά έζησε τα παιδικά της χρόνια στη Σάμο. Ασχολήθηκε με το γράψιμο από μικρή. Όταν ήταν μαθήτρια γυμνασίου, άρχισε να γράφει έργα για το κουκλοθέατρο. Ένας από τους χαρακτήρες που δημιούργησε, ο Κλούβιος, έγινε μετέπειτα ένας από τους κυριότερους ήρωες του κουκλοθεάτρου Αθηνών "Μπάρμπα Μυτούσης".
Αργότερα, συνέχισε το γράψιμο, δημοσιεύοντας σειρά διηγημάτων της στο περιοδικό "Νεανική Φωνή", ένα περιοδικό για νέους που είχε ως συντακτική επιτροπή τον Μάριο Πλωρίτη, τον Τάσο Λιγνάδη, τον Κωστή Σκαλιώρα.
Στα ελληνικά γράμματα εμφανίστηκε το 1963 με το μυθιστόρημα Το καπλάνι της βιτρίνας, το οποίο αποτελεί σταθμό στην παιδική μας λογοτεχνία γιατί μυεί για πρώτη φορά τον ανήλικο αναγνώστη στον πολιτικό προβληματισμό. Πρόκειται για ιστορικό μυθιστόρημα που αφορά στη δικτατορία του Ιωάννη Μεταξά. Το 1971 γράφει τον Μεγάλο Περίπατο του Πέτρου, αυτή τη φορά για την κατοχή και την απελευθέρωση. Το σημαντικό στα ιστορικά της μυθιστορήματα είναι ότι δεν αποτελούν μια απλή καταγραφή ιστορικών γεγονότων αλλά είναι ζυμωμένα με τα αυτοβιογραφικά βιώματα των ηρώων της.
Μαζί με τη Ζωρζ Σαρή, με την οποία γνωρίζονταν από τα σχολικά τους χρόνια, καθιέρωσε ένα νέο στυλ στο νεανικό μυθιστόρημα, τόσο από την άποψη του ζωντανού, αυτοβιογραφικού ύφους όσο και της εισαγωγής του πολιτικού, κοινωνικού και ιστορικού στοιχείου στο είδος.
To 2010 βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών για το σύνολο του έργου της.